Bir önceki dönem paylaşmış olduğum ‘’stajyer süpermen olsaydı pelerini kendisi bağlardı’’ yazımın devamı niteliğindedir. Stajyer olan kimse kurumla gerçekten özleşmesi gerektiğini düşünüyorum. Yani kurumdan bağımsız değil de sanki kuruma hâkim olması aylak aylak dolanıp, durmaması gibi… İşvereninde stajyere çalışan gözüyle bakması gerektiğini düşünüyorum. Çünkü Stajyere stajyer gözüyle bakan bazı işverenler iş bile yaptırmadığını hissediyorum. Sadece gözlem yaptıran yerler bile var olduğunu düşünüyorum. He biraz da stajyerin çabalaması gerekli gerçekte o işi yapmak istiyor ise staj dönemini iyi kullanması gerektiğini düşünüyorum. Hem gözlem hemde deneyim şart olmasının kanısındayım. Stajyer olan kimse kuruma gelirken ham bir şekilde geliyor. Ve o kurumdan ayrılırken pişmiş bir şekilde ayrılması gerektirdiğini savunuyorum. Stajyerlik çöpe atılacak bir iş değildir. Ne iş yapmak istediğini ve o işi gerçekten severek mi yapabileceğini tam olarak algılama dönemi olduğu
